Święto Pracy inaczej nazywane jest Międzynarodowym Dniem Solidarności Ludzi Pracy i przypada co roku na 1 maja. Święto wprowadzone zostało w 1889 roku przez II Międzynarodówkę w celu upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 roku w Chicago. Data 1 maja miała uczcić rocznicę strajku robotników w Chicago w 1886 roku, brutalnie stłumionego przez policję.
Po raz pierwszy święto 1 maja obchodzono w 1890 roku – m.in. w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Belgii, Francji. Początkowo nielegalne manifestacje 1-majowe zostały później w wielu krajach oficjalnie uznane.
Pierwsze obchody Święta Pracy w Polsce miały miejsce w 1890 roku i niejednokrotnie odbywały się wbrew woli zaborców. W 1950 roku rząd komunistyczny nadał dniu 1 maja status święta państwowego. W ten sposób 1 maja stał się dniem wolnym od pracy. W czasach PRL-u w tym terminie organizowano liczne pochody z obowiązkowymi „szturmówkami”. W latach 80. demonstracje pierwszomajowe organizowała podziemna Solidarność (w opozycji do oficjalnych obchodów).
1 maja obchodzony jako Święto Pracy jest także katolickim Świętem Józefa Rzemieślnika. Proklamował je papież Pius XII 1 maja 1955 roku. Nadał w ten sposób religijne znaczenie obchodzonemu od 1890 roku świeckiemu Świętu Pracy. W tym dniu Kościół w sposób szczególny pragnie zwrócić uwagę na pracę ludzką, zarówno w aspekcie wartości chrześcijańskich, jak i społecznych, ogólnoludzkich oraz narodowych.
Dziś większość Polaków traktuje pierwszomajowe święto jako czas wolny od pracy i okazję do zorganizowania sobie długiego weekendu.
Obecnie w Polsce z uwagi na sytuację epidemiologiczną nie odbędą się marsze oraz uroczystości związane ze Świętem 1 Maja.
Informacje zebrał wychowawca Dariusz Rojek.
